Q&A

Pret a Pregnant talks with… Martine van den Berg

Vandaag praten we met Martine van den Berg, 36 jaren jong en moeder van 2 jongens Julius (4) en Friso (2). In september lanceerde ze haar boek ‘Preggy’ waarin ze haar niet even rooskleurige kijk op haar zwangerschappen en het jonge moederschap geeft. De tegenhanger van alle roze wolken -verhalen en prachtige oerbevallingen ;-). Martine heeft een training ontwikkeld voor jonge ambitieuze moeders waarvan de eerste op 6 maart op de planning staat.

Hoe gaat het met je in deze bijzondere tijd?

Uhm, op en af. Normaal ben ik een bak energie en super positief. Mijn glas is altijd halfvol en anders schenk ik bij, maar ineens vind ik het lastig. Ik zit veel achter mijn computer en moet mezelf er echt toe zetten om elke dag even een stukje hard te lopen in het bos zodat ik buiten kom en in de natuur ben. Ik zie weinig mensen en ben een heel sociaal wezen. Dus ja: best wel even ingewikkeld.

Net als tijdens een zwangerschap laten veel moeders het in deze tijd waarin we thuis zitten mooier lijken dan het in werkelijkheid is. Wat zijn jouw grootste struggles als mom, partner en business vrouw deze tijd?

De struggles thuis vallen bij mij dan wel weer mee. Ik ben veel meer thuis dan anders en ik merk dat mijn kinderen het daar goed op doen. Er is ineens regelmaat in ons gezin -iets waar ik van nature helemaal niet van ben. Ik dacht (en wilde natuurlijk;)) dat mijn gezin het prima deed op non-structuur, maar ja.. Die regelmaat is ook in mijn gezin dus prettig. De kinderen zijn rustiger, het is gezellig in huis en veel meer family time. Ik ga vroeger naar bed dan ooit. Rust dus 😉

Jouw boek Preggy geeft een andere kijk op zwangerschap dan de boeken die we al kennen. Wanneer en hoe heb jij besloten jouw rauwe versie te vertellen?

Net na de bevalling van mijn tweede zoon besloot ik het op te schrijven. Ik had net mijn winkel verkocht en voelde me precies hetzelfde als na de eerste bevalling: Alsof er een vrachtauto over me heen was gereden. Deze bevalling wilde ik zo graag in peace doen en zonder paniek, maar het was me weer niet gelukt. De hele tweede zwangerschap wilde ik ook zo graag anders beleven dan mijn eerste – met meer zelfliefde en rust – maar ook dat was weer niet gelukt. En dan na de bevalling meteen weer de slapeloze nachten: ik vond het gewoon zwaar. Ik las wederom bijna alleen maar roze wolken verhalen en ik werd er een beetje boos van geloof ik. En daar begon ik met schrijven, in mijn kraambed…

Zwanger worden was voor jou niet vanzelfsprekend. Kun je iets vertellen over dit proces?

Ik werd niet zomaar zwanger en na ongeveer 1,5 jaar zijn we naar het ziekenhuis gegaan en daar kwamen we in een traject terecht en dan krijg je eigenlijk ook meteen het stempel ‘onverklaarbaar onvruchtbaar’. Dat was best wel heftig. Ik kreeg vervolgens een laparoscopische operatie om de eileiders te checken en ‘open te blazen’ en daarna begon het IUI traject – het inspuiten van hormonen in mijn buik in een bepaalde periode. Ik had een hoge dosering nodig voordat er iets gebeurde bij mij. Het was best een eenzame tijd met steeds weer de hoop en daarna de teleurstelling. Dit proces omschrijf ik ook kort in mijn boek – het is een onderwerp dat best groot is en waar veel vrouwen mee te maken hebben. Ik heb er zelf een hele mooie, kwetsbare podcast over opgenomen met een goede vriendin Anja. Zij is ongewilde kinderloos; zoveel verdriet). Deze kun je hier beluisteren.

En toen was het moment eindelijk daar; zwanger! Geweldig, maar ook een enorme verandering. Wat ging er allemaal in jou om in deze tijd?

Ik wilde natuurlijk alleen maar blij en gelukkig zijn, want het was eindelijk gelukt! Maar het gekke was; ik was niet zo heel erg gelukkig. Mijn lijf werd groots (ik had enorm veel trek en energiebehoefte). Ik kreeg last van mijn bekken, maar wilde dolgraag blijven sporten. En ik had heel veel stress op mijn werk en was druk met mijn bedrijf. Mijn afleiding normaal gesproken bij stress: sport of wijn. En beiden kon even niet;).

Hoe heb je de eerste zwangerschap ervaren?

Ik was super dankbaar dat ik zwanger was en keek erg uit naar de komst van onze zoon. Maar ik was ook wel zwaarmoedig – iets dat ik van nature niet ben. Ik vond het best zwaar. En dat vond ik dan weer ontzettend zeikerig van mezelf. Ingewikkeld dus;).

Waren er verschillen tijdens de tweede zwangerschap?

Niet echt. Behalve dat de stress op mijn werk zo hoog opliep in mijn tweede zwangerschap dat ik een onverwachte bloeding kreeg – 6 weken voordat Friso werd geboren. Dat was echt verschrikkelijk en een teken van mijn lijf dat ik echt pas op de plaats moest maken en aan de gezondheid van mijn zoon en van mijzelf moest denken.

Welke dingen had jij van te voren graag willen weten waar te weinig of niet eerlijk genoeg over gesproken wordt?

Dat als je van nature ambitieus en heel actief bent; het best wel eens lastig kan zijn in je zwangerschap. Je kunt lichamelijke mankementen krijgen en dit kan mentaal doorwerken. Ik moest echt hulp vragen aan mijn omgeving en dat vond ik ingewikkeld. Ik wilde graag redelijk in shape blijven en ook dat was een enorme uitdaging.

Ik had echt behoefte om te laten zien dat ik heus wel de normale dingen kon blijven doen en verder niet veranderde; achteraf gezien was dat dodelijk vermoeiend ;-). Ik had veel meer los moeten laten en moeten genieten van alle veranderingen. Maar ja, makkelijk gezegd achteraf….

Oh en moms (to be) romantiseer de shit niet. Dàt heb ik dus echt gedaan. Bijvoorbeeld kaarsen aan, klassieke muziek aan bij de eerste wee. Terwijl ik diep in mijn hart gewoon naar het ziekenhuis wilde en doodsbang was. Doe wat goed voelt, al lees je op social media allemaal prachtige oerverhalen: doe wat jouw gevoel zegt.

Wat kunnen moms (to-be) verwachten als zij jouw boek Preggy lezen?

Een eerlijk verhaal. Elk verhaal is op zichzelf staand. Maar het kan dus dat je het niet als een roze wolk ervaart. En ik vind het belangrijk dat moms (to be) ook weten dat dit de realiteit kan zijn. En dat het dus oke is als jij je niet altijd blij voelt, knap voelt en niet helemaal ‘in peace’ bent met je bevalling. Hartstikke leuk wat we op de socials lezen over al die bevallingen in bad en oerkrachten die vrijkomen: ik had het niet. Romantiseer het niet te erg. Want je kunt het daardoor echt zwaar krijgen.

Na de zwangerschap komt het moederschap. Kunnen we een vervolg verwachten?

Hahah wie weet. Ik ben momenteel nog aan het bijkomen van mijn eerste boek. En inmiddels ben ik toch wel wat relaxter geworden en geniet intens van het moederschap. Die heftige struggle heb ik gelukkig een beetje achter me kunnen laten J

Ten slotte. Wat is jouw ultieme tip (naast het lezen van je boek haha) voor aanstaande moms?

Romantiseer niet en blijf bij jouw gevoel en handel daarnaar: want alleen jij weet wat bij jou past. Lees niet alle geluksverhalen op Social Media. Ook die kinderen slapen misschien slecht, spugen en huilen. En achter de prachtige zwangere buiken zitten ook kwetsbare vrouwen. Want het moederschap maakt kwetsbaar. Laten we dat maar gewoon omarmen.